Ostroróg Lwowski (Lwowski z Ostroroga) Marcin h. Nałęcz (zm. 1590/1), poseł sejmowy, kasztelan kamieński. Był synem Wojciecha, kaszt. santockiego, i Zofii ze Zborowskich, kasztelanki krakowskiej. Posłował na sejm koronacyjny w r. 1574, a potem z woj. kaliskiego na sejm elekcyjny 1575 r. Podpisał elekcję Stefana Batorego i należał do poselstwa słanego w lutym 1576 do Meggyes w celu zawiadomienia elekta o dokonanym obiorze. Kasztelanem kamieńskim został mianowany w r. 1581. Na sejmie elekcyjnym 1587 r. zaatakował kanclerza Jana Zamoyskiego za udzielenie gościny na zamku w Międzyrzeczu «cudzoziemcowi» kardynałowi Andrzejowi Batoremu. Odpowiedział mu Andrzej Opaliński, marszałek w. kor., iż on sam przyjąłby gościnnie kardynała czy to w Poznaniu, czy w swych dobrach. Znalazł się O., obok Zborowskich, w osobnym kole zwolenników arcks. Maksymiliana. Jego wotum było wyrazem opinii szeroko rozpowszechnionych wśród szlachty wielkopolskiej. Na Zygmunta nie godził się, bo królowa Anna i kanclerz chcą go siłą wprowadzić na tron. Najchętniej widziałby na tronie polskim w. księcia moskiewskiego Fiodora. Wolałby wprawdzie, by był mądrzejszy, ale elekcja jego spowodowałaby trwałą unię Polski z Moskwą, nad którą w ten sposób zapanowaliby już na zawsze królowie polscy. Przeszkód natury religijnej nie widział, bo wiara niemal ta sama, a zatargi płyną tylko z prywatnych animozji między papieżami a patriarchami. Gdyby jednak kandydatura moskiewska nie została postawiona, odpowiadałby mu najbardziej arcks. Maksymilian, bo ten bogaty, zasobny w wojska, wsparty przez cesarza i Hiszpanię, potrafi dać odpór Turkom. Obok czterech zaledwie innych senatorów oddał swój głos na arcyksięcia. Po jego klęsce pod Byczyną agitował przeciwko Zamoyskiemu na terenie Wielkopolski. Brał udział we wrześniu 1589 w samowolnie zwołanym sejmiku województw poznańskiego i kaliskiego w Środzie, a potem w sierpniu 1590 w masowym zjeździe w Kole, mającym charakter wyraźnie rokoszowy, znoszącym uchwalonymi tu artykułami postanowienia sejmowe z t.r. dotyczące pogłównego i poszerzenia zakresu władzy hetmańskiej. O. artykuły te podpisał, po czym 18 VIII podał je do oblaty w grodzie poznańskim. Był właścicielem trzech miast. Lwówka, Trzciela i Ostroroga, wraz z otaczającymi je 33 wsiami. Zmarł albo w r. 1590, albo w początku 1591 r.
Pierwszą żoną O-a była Jadwiga Przerębska. Po raz drugi, ożenił się w lutym 1590 z Gertrudą Opalińską (zm. 1602), wdową po Stanisławie Rydzyńskim. Był to związek wyraźnie polityczny, świadectwo związania się ojca Gertrudy, marszałka Andrzeja Opalińskiego (zob.), z obozem wielkopolskich przeciwników kanclerza. Owdowiawszy powtórnie, poszła trzeci raz za mąż w r. 1592 za Jana Firleja, podskarbiego w. kor. (zob.). Jedyny syn O-a Jerzy, star. międzyrzecki, ożenił się z Zofią, córką Jana Ostroroga, woj. poznańskiego (zob.); zmarł bezdzietnie w r. 1623, jako ostatni O. Lwowski.
Dworzaczek; Niesiecki; Uruski; – Cieplucha Z., Z przeszłości ziemi kościańskiej, Kościan 1929; – Akta sejmikowe woj. pozn., I; Diariusze sejmowe r. 1587, Script. Rer. Pol., XI; Heidenstein R., Dzieje Polski, Pet. 1857 II 244; Vol. leg., II 139, 149; – Arch. Państw. w P.: Grodz. Poznań 932 k. 363, 531, 693, 934, k. 151, 156, 935 k. 364, 950 k. 196, 951 k. 540, 956 k. 422v., 1399 k. 97, 365v., 1400 k. 474; B. Czart.: rkp. 82 s. 155.
Włodzimierz Dworzaczek